Het is niet ongewoon als een ouder van een volwassene komt te overlijden.
De meeste ouders sterven eerder dan hun kinderen, de meeste mensen maken mee dat hun ouders ouder worden, vergeetachtig, langzaam aan minder sterk, en steeds een beetje trager deelnemen in het leven.

Maar weinig mensen maken het echter mee dat hun ouders onverwacht worden vermoord.
De meeste volwassen willen nog heel veel dingen tegen hun ouders zeggen, zij stellen het echter uit, of besluiten het op een kaartje te zetten met moeder of vaderdag.
Iedereen denk immers dat er altijd nog “later” is, en dat het vanzelf wel een keer spontaan word gezegd. Op een goede dag vertellen zij hun ouders nog wel een keer hoeveel ze van hun houden, hoe dankbaar ze zijn voor alles, en hoe fijn ze alle jaren samen hebben ervaren. 



Wanneer een ouder word vermoord dan is hier niks normaals aan, zelfs niet wanneer de ouder ver in de negentig was. Iedere volwassenen kan ooit verwachten dat een ouder zal sterven en dat hij of zij een rouw proces zal gaan ervaren. Een rouw proces na aanleiding van een moord heeft echter een aantal unieke kenmerken die anders zijn dan bij een “normaal” overlijden.

Hoelang de ouder heeft geleefd, hoe meer herinneringen er zijn om te koesteren.
Vaak zijn er dan echter ook meer dingen die je nog zo graag had willen doen of zeggen.
Wanneer iemand komt te overlijden door een moord, was dit natuurlijk van te voren niet te voorspellen, de tijd om afscheid te nemen is niet aanwezig, waardoor er veel meer woorden ongezegd zullen blijven.

De “tijd” is eigenlijk nooit “goed” van iemands overlijden, en het is zeker niet het juiste moment wanneer een ouder komt te overlijden door iemands zinloze drang naar onnodig geweld.
Zelfs wanneer de ouder op wat voor manier dan ook betrokken was, of schuld had aan, het geen er gebeurt is, het voelt altijd erg wrang wanneer iemands leven voortijdig onverwacht tot een einde komt.

Wanneer een ouder overlijd, zeker wanneer dit gebeurt door geweld, kan een volwassen kind ineens sterk het gevoel krijgen dat er niemand meer over is die voor hem of haar zorgt.
Natuurlijk is er in sommige gevallen nog de partner of eventuele kinderen, maar die hebben hun eigen plaatsje, en een eigen vorm van liefde, dan de onvoorwaardelijke liefde die van een ouder komt.
Op het moment dat een of alle twee je ouders niet meer in leven zijn, ontdekt je eigenlijk pas echt hoeveel er onbewust nog voor je gezorgd werd.

Iedereen heeft bewust of onbewust de wens dat zijn of haar ouder met waardigheid sterven.
Je wilt kunnen zeggen dat de ouder een vol en goed leven heeft geleid en stil is ingeslapen in de aanwezigheid van hen die van hem of haar hielden.
Wanneer iemand omkomt door een moord is dit nooit het geval, dit is een groot gemis in het rouw proces, en maakt het accepteren van een overlijden bijna onmogelijk.

Het is belangrijk dat gevoelens van rouw goed worden verwerkt. Geef jezelf de tijd en de ruimte om het verlies te verwerken en te accepteren. Dit heeft tijd nodig, vaak heel veel tijd.
Op een dag zakken de gevoelens van verdriet en woede weg, en wat overblijft zijn de goede en mooie herrinering. Wanneer dit niet lukt zonder hulp, dan is het raadzaam om in contact te treden met een hulpverlener.