Omgaan met verlies.
Iedere ouder is anders, daardoor is iedereen zijn rouwproces anders.
Iedereen verwerkt zijn verdriet en rouw op een andere manier.
Uit reacties op onze site, en na onderzoek op internet kwamen wij de volgende lijst met tips en handreikingen tegen.
*Ouders moeten toegeven aan het feit dat hun verdriet overweldigend, niet te voorspellen, pijnlijk, energie vragend, en uitputtend is.
Uw verdriet kan en mag niet genegeerd worden, durf daarom ook aan te geven dat het niet goed gaat, en probeer u niet af te zonderen, maar zorg dat u de ruimte bij andere krijgt om uw verdriet kenbaar te maken.
Natuurlijk stoppen mensen met vragen hoe het met u gaat, als u aangeeft dat het goed gaat.
U geeft namelijk aan dat het gaat, en voor de buitenwereld is dit makkelijker te accepteren dan dat het niet goed met u gaat. Mensen weten zich vaak geen raad met het verdriet van een ander.
Probeer niet in deze valkuil te vallen, en geeft oprecht aan hoe u zich voelt.
Wellicht schrikken mensen hiervan, maar het geeft ze daar in tegen ook de ruimte om u te helpen.
*Erken aan uzelf dat boos bent, verdrietig, hulpeloos, en dat u zich gedesoriënteerd voelt.
Veel mensen vallen in het patroon van “doorgaan” dit werkt echter maar voor een bepaalde tijd.
U heeft iets onvoorspelbaars moeilijk mee gemaakt, niemand (mag van u) verwacht dat het goed gaat met u, probeer het daarom ook niet van u zelf te verwachten.
*Rouw is een proces naar genezing, geef toe aan dit proces.
U kunt niet verder zonder rouw, het leven dat van u is afgenomen heeft diepe wonden achtergelaten. Probeer hier aan toe te geven.
Iedereen maakt zijn eigen proces mee, en probeer die van u te accepteren.
Helaas zijn er geen richtlijnen voor dit verdriet, en er is zeker geen tijdslimiet.
*Praten helpt, al zult u soms totaal geen zin hebben om te praten.
Praten over het overlijden van uw kind maakt het namelijk ook direct realiteit, en natuurlijk wilt u daar soms niet aan. Maar hoe vaker uw praat over het verlies van uw kind, hoe meer u hier mee leert omgaan.
*Het ontdekken van rituelen en manieren van herdenken kan uw troost bieden in uw rouwproces.
Er zijn zeer veel manieren om uw kindje te herdenken, zoek naar de geen die u troost bied, en waarbij u het gevoel heeft dat het eer doet aan uw kindje.
Een ritueel hoeft niet altijd groots te zijn, sommige mensen leggen iedere dag een knuffeltje neer bij een foto, anderen branden thuis een kaarsje. Er zijn ook internet sites te vinden waarop u een herdenkingsplaatsje kunt maken met Herinneringen.
Welk ritueel u ook kiest, het moet passend zijn bij wie u bent.
Reacties
ze had kanker en heeft een jaar gevochten
ondanks alle chemo en een operatie heeft het niet geholpen.
na de operatie kwamen er zoveel uitzaaiingen dat de behandeling is gestopt
in nog geen jaar tijd is het begonnen en
geeindigd.
ik ben een alleenstaande ouder en alles voelt zo leeg en verloren zonder haar
en weet niet hoe verder zonder haar te gaan.
is er iemand die dit ook heeft mee gemaakt op deze leeftijd en aan de gevolgen van kanker?
een intens verdrietige moeder Annie
De tijd staat stil, wat nu, hoe moet ik verder, wie kan begrijpen wat ik nu voel. Ik zou zo graag vertellen over haar, maar wie wil luisteren, zonder raad te geven. Ik klamp me vast aan mijn geloof, wat is het leven moeilijk.
ik ben me zoontje ook verloren hij was 12dagen oud hij is overleden aan darm ontstoken ik zit ook vaak te denk hoe moet dit nu veder zonder mijn mooie zoon het is echt hele moeilijk
RSS lijst met reacties op dit artikel